“Mijn man zoekt een vaarvriendin”
Ik geef het toe: Jaren geleden had ik een ideaalbeeld van mijn man. Ik hoopte dat we ooit eindeloze gesprekken zouden voeren over persoonlijke ontwikkeling, spiritualiteit en de diepere betekenis van het leven. Ik wilde dat hij zou begrijpen dat ik blij word van creativiteit en waarom ik behoefte heb aan businesscoaching.
Hij had ook zo zijn ideeën over wie ík zou moeten zijn. Hij zag bijvoorbeeld graag dat ik spontaner, socialer, en meer ‘outgoing’ was in gezelschap. Ik deed mijn best, want ik voelde zelf ook wel dat het goed voor me zou zijn als ik wat toegankelijker en meer open zou zijn. Maar op een gegeven moment voelde het alsof ik mezelf aan het verliezen was.
Ik zei: “Tot hier en niet verder. Hier moet je het mee doen.”
Ik ben namelijk introvert. Iets met behoefte aan rust, mijn energie opladen in mijn eigen gezelschap, een voorkeur voor één op één gesprekken en een binnenwereld die me eindeloos bezighoudt. Daar begreep hij als extravert niet veel van. Hij dacht: “Doe eens sociaal” en ik dacht: Waarom kun je niet gewoon zien dat ik anders in elkaar zit?
Heb jij stiekem ook een beeld van hoe je partner zou moeten zijn?
En vraag jij jezelf wel eens af:
Accepteer ik mijn partner echt zoals hij of zij is, of ben ik vooral bezig met wat ik zou willen veranderen?
Je hebt vast al gemerkt dat het niet bevorderlijk is voor de emotionele verbinding als je elkaar steeds aan het corrigeren bent. Laten we eerlijk zijn: Niemand vind het toch leuk om steeds het gevoel te krijgen dat jezelf zijn of je eigen ding doen niet goed genoeg is? We willen toch allemaal geliefd zijn om wie we echt zijn en niet om wie we potentieel kunnen worden in de ogen van onze partner?
Langzaam leerden we om elkaar te accepteren zoals we zijn.
Dat betekende dat hij mijn introverte kant moest respecteren en dat ik zijn extraverte eigenschappen ook kon leren waarderen en zelfs bewonderen.
Het enige waar mijn man nog steeds niet helemaal overheen is, is dat ik niet zo van varen hou. Hij zou het liefst elk weekend met mij in de sloep stappen, maar ik blijf liever met een boek op de kant. Hij grapt dan ook regelmatig dat hij nog een vaarvriendin zoekt voor erbij. Dus mocht er iemand tussen de lezers zitten die zich aangesproken voelt – open sollicitaties zijn welkom, maar geen garanties dat je brief niet in mysterieuze wateren verdwijnt…