Waarom de ouder-kinddynamiek de killer van intimiteit in de liefdesrelatie is
Zorgzaamheid of verstikking?
In het begin was het zo liefdevol.
Je wilde gewoon helpen. Dingen regelen, ontzorgen, ondersteunen – omdat je zag dat je partner dat soms moeilijk vond.
Misschien ben jij van nature iemand die initiatief neemt, snel overzicht heeft, die aanvoelt wat een ander nodig heeft, nog vóór ie het zelf doorheeft.
Je partner is waarschijnlijk een stuk rustiger, minder uitgesproken. Hij is ook iets minder scherp op sociale signalen.
Jij loopt een stapje harder. Je springt in, neemt het initiatief en stuurt je partner een beetje aan.
Op een dag vraag je je af:
Waar is het verlangen gebleven?
Mijn seksdrive?
Mijn behoefte aan intimiteit?
Wanneer aantrekkingskracht verandert in een ouder-kinddynamiek
Wat er vaak gebeurt zonder dat je het doorhebt:
Jij glijdt in de ouderrol. Je neemt verantwoordelijkheid over die niet van jou is.
Voor je het weet, doe je alles.
Niet alleen de praktische dingen zoals verjaardagen regelen, tandartsafspraken maken en BBQ’s voorbereiden.
>Je gaat je met zijn belevingswereld bemoeien. Je praat namens hem, doet aannames over wat hij nodig heeft. Je geeft hem steeds minder de kans om zelf dingen te regelen, omdat jij het sneller en beter kan.
En hij past zich aan. Hij laat het toe en gedraagt zich soms als een opstandige puber die gecorrigeerd wordt.
Wat er in elk geval verdwijnt in de relatie, is de gelijkwaardigheid.
De dynamiek die verlangen en intimiteit doodt
In een liefdesrelatie willen we twee volwassenen zijn die elkaar ontmoeten.
Met humor, contrast, aantrekkingskracht.
Maar als jij de ouder wordt, en hij het kind – dan verdwijnt de spanning.
Er is geen erotiek meer. Geen mysterie. Er is geen aantrekkingskracht tussen iemand die verzorgt en iemand die zich laat verzorgen.
Intimiteit voelt niet passend en niet bevredigend, omdat je in de andere aspecten van de relatie ook niet bevredigd wordt.
De signalen dat je in de ouderrol zit
Het is niet altijd makkelijk te herkennen, want het begint vaak vanuit liefde.
Toch zijn er duidelijke signalen:
Je neemt vaak het woord voor je partner en laat hem niet uitpraten als iemand iets aan hem vraagt.
Je regelt zijn agenda, afspraken of financiën zonder overleg.
In gezelschap stuur je zijn gedrag subtiel bij.
Je voelt irritatie omdat hij ‘niet meedenkt’.
De zorg voelt meer als last dan als liefde.
Hoe hij zich in de kindrol gedraagt
Het is niet per se kinderachtig.
Beetje bij beetje neemt hij onbewust minder verantwoordelijkheid:
Afwachtend gedrag: jij initieert alles.
Hij trekt terug bij conflicten of kritiek, hij kan het toch nooit goed doen.
Er is steeds meer gebrek aan initiatief, wat jou natuurlijk frustreert.
Hij voelt zich onzeker in sociale situaties en laat jou meer en meer het woord doen.
Hij is snel geraakt of defensief als je een opmerking maakt over zijn gedrag.
Hoe dit patroon zich vaak ontwikkelt en hiermee de killer van intimiteit in de liefdesrelatie is
Wat begon met een paar goede bedoelingen, groeit uit tot een patroon.
Een patroon dat jullie allebei in stand houden:
Jij helpt, hij leunt achterover.
Hij volgt, jij stuurt.
Jij bent pro-actief, hij ontwijkt.
Het gevolg: jullie raken steeds verder van elkaar verwijderd.
Jij stapt in de rol van de verantwoordelijke ouder en je hebt het gevoel dat hij steeds meer je kind wordt.
De paradox van goede intenties
Je bedoelt het goed.
Je wil juist dat het werkt tussen jullie en dat jullie een geoliede machine zijn samen.
Toch komt je partner door jouw zorgzaamheid in een positie waar hij geen ruimte meer voelt om het initiatief te nemen.
En jij raakt overbelast, omdat je naast je eigen emoties ook die van hem probeert te managen.
Je neemt alles op je, terwijl je diep van binnen verlangt naar iemand die óók jou draagt.
Waarom verlangen verdwijnt (en hoe je het terugkrijgt)
Verlangen tussen partners heeft ruimte nodig.
Verschillen. Vrijheid. Twee mensen die elkaar ontmoeten vanuit hun eigen kracht.
In een ouder-kindrelatie is die ruimte weg.
Daar is geen gelijkwaardigheid, geen aantrekkingskracht, geen verrassing, geen spanning.
Om het verlangen terug te brengen, moet het patroon veranderen.
En dat begint bij jou.
Zo doorbreek je het patroon
Stop met invullen
Laat je partner z’n eigen proces hebben. Laat hem fouten maken.Vertrouw op zijn volwassenheid
Ook als hij dingen anders aanpakt dan jij. Misschien is het minder efficiënt, maar wel op zijn manier. Hij vindt dat vaak minder erg dan jij.Spreek vanuit je behoefte, niet vanuit controle
Zeg niet: “Je moet meer initiatief tonen,” maar: “Ik voel me alleen als alles op mij aankomt.”Geef ruimte voor zijn groei
En dat betekent: loslaten. Niet alles oplossen. Niet alles sturen. Het gaat niet beter als jij je er meer mee bemoeit.Herstel de gelijkwaardigheid
Deel de verantwoordelijkheid. Zowel praktisch als emotioneel. En wees eerlijk over je eigen grenzen.
Van ouderschap terug naar partnerschap
Het is spannend om los te laten en waarschijnlijk zeg je nu: “Dat heb ik al zo vaak gedaan.”
Helaas, dan moet je het nog meer doen. Liefde is geen opvoedingstraject. Het is de enige manier waarop hij kan opstaan als de partner die jij wilt, als hij langere tijd de kans krijgt zonder iemand die hem op de vingers tikt.
En pas als jij naast hem staat – niet erboven – kunnen jullie elkaar weer ontmoeten als gelijken.
Als geliefden.
En dat is waar het verlangen weer begint.
Meer over destructieve dynamieken in de relatie: