Een toneelstuk over emoties

toneelstuk

Sinds een aantal jaar zit ik op een toneelvereniging in Hillegom. Ik heb ondertussen al een aantal leuke toneelstukken mogen spelen.  

Ik hoor van veel mensen, die echt een stuk minder introvert zijn dan ik: “Nou mij niet gezien, op zo’n podium.”

Als ik eerlijk ben, is er nog nooit een voorstelling geweest waarbij ik niet zenuwachtig was. Tijdens die voorstellingsdagen eet ik bijna niet en moet ik vaak naar de W.C., zeker in het laatste uur.

Maar ik zou het niet anders willen. Elke keer denk ik weer: ‘Waarom wilde ik dit ook al weer?’, maar zodra het afgelopen is, heb ik al weer zin in het volgende stuk.

Toneelspelen is ideaal om te proeven aan de ruimte buiten je comfortzone. Je kunt elke keer weer een stapje verder gaan om te ontdekken wat je nog meer kunt en dat is meer dan je denkt.

Ik hou van creativiteit en verbeelding. Ik hou van humor en luchtigheid aanbrengen in zware onderwerpen. In mijn opleiding en werk als hypnotherapeut en psychosociaal therapeut krijg ik regelmatig te maken met emoties, triggers en relatieperikelen.

Dat gaf mij pas geleden de inspiratie om zelf een toneelstuk te schrijven. Ik wist dat ik een aantal dingen wilde combineren: symboliek, diepgang en humor. Veel humor.

Wat ik in mijn praktijk veel zie en waar ik mensen veel over hoor praten, zijn emoties en overtuigingen. ‘Zo ben ik nu eenmaal’ is een zin die mensen vaak uitspreken zonder zich af te vragen of dit wel echt waar is.

Want al die emoties, die stemmetjes die in onszelf allerlei conflicten en verwarring veroorzaken, hebben we daar echt geen controle over? Wat gebeurt er als we ons mee laten slepen door die stemmetjes en het drama dat ze soms creëren?

Als je je bewust bent van wat je doet en waarom, ben je al een stap verder in je zelfontwikkeling en ben je ook in staat de relatie met jezelf en anderen te verbeteren.

In het stuk is Manon het hoofdpersonage en gedurende het stuk maken we kennis met de delen en emoties in haar die haar helpen, plagen, saboteren en verwarren. Ik hoop natuurlijk dat het een feest van herkenning zal zijn voor het publiek.

De voorbereidingen voor de repetities en de voorstellingsdagen gaan na de zomer van start, terwijl ik ondertussen al volop aan het schrijven ben aan de personages en de dialogen.

22 en 23 maart 2024 zal het stuk drie keer te zien zijn op het podium in de Kulturele Raad in Hillegom.