Deze blog is een beetje anders, een echte kick- ass relatietherapie aanpak. Soms moet je het op een andere manier horen voordat het kwartje valt.

Vandaag geef ik je een dosis onverbloemde, eerlijke inzichten die je relatie naar een hoger niveau kunnen tillen.

Ik heb dat nog niet eerder gedaan omdat ik als therapeut voor relaties en zelfontwikkeling compassie, empathie en begrip moet tonen. Al mijn uitspraken moeten tere zieltjes proof zijn, totaal rekening houdend met het gekwetste innerlijke kind, de belemmerende overtuigingen en de diepe pijnlijke triggers. Ik doe dat keurig en probeer de mensen die bij mij komen altijd volledig te zien, te horen en te valideren. Soms voel ik dat ik mezelf inhoud en dat dit niet altijd in het belang is van mijn cliënt. Soms moet je een boodschap ook op een andere manier horen om het eindelijk toe te gaan passen en dat ga ik je vandaag geven.

Onthoud dat ik nergens ongevoelig ben en echt begrip hebt voor wie jij bent. Ik kan in heel veel gedachten en emoties meegaan, maar soms dient dat je gewoon niet. Soms moet je jezelf ook even een schop onder je kont geven en zeggen: “En nu is het afgelopen.”

Kick-ass relatietherapie: Een schop onder je kont

Ik zie namelijk stellen die het niet gaat lukken om de relatie te verbeteren puur omdat ze niet willen doen wat er voor nodig is. En dat bedoel ik op verschillende vlakken.

Ten eerste de inzet om überhaupt het werk in het traject en in de sessies te tonen.

Als mensen bij mij komen gaan we natuurlijk het gesprek aan. Ze komen omdat ze al weten dat ik bij hen pas als therapeut en het gesprek is dan niets meer als een formaliteit of ze komen om te oriënteren en ze weten nog niet zeker wat ze willen. Sommige mensen willen weten hoeveel tijd er in gaat zitten naast de sessies, hoe lang een sessie duurt, waarom er individuele sessies in het traject zitten, en dan gaat er een klein alarmbelletjes bij me af. De mensen die namelijk echt voor hun relatie willen gaan en de moeite willen nemen om iets te veranderen, die zijn niet zo geïnteresseerd in de details.

Het is al een paar keer voorgekomen dat ik mensen in een traject heb laten stappen, die vervolgens er niets of bijna niets mee deden. Ze lezen de mails niet, ze willen niet dieper ingaan op hun eigen gedrag, willen het zo goedkoop mogelijk, komen hun afspraken niet na, betalen niet op tijd, etc. Ik probeer goed te selecteren, maar soms kom ik er later achter dat het toch niet de mensen zijn die bij mij passen.

In een volwassen relatie nemen beide partners verantwoordelijkheid

Ten tweede doen mensen vaak niet wat er voor een fijne relatie nodig is ín hun relatie. Ze nemen de verantwoordelijkheid niet, ondernemen geen actie en gedragen zich niet als een volwassene.

Als je je als een volwassene gedraagt, ben je immers in staat om je emoties te reguleren en op een rustige manier te communiceren met je partner.

Als je mij volgt of bij mij een traject hebt gedaan, dan weet je dat je in je relatie te maken hebt met triggers, maar dat die triggers bij jou persoonlijk horen.

Mijn partner triggert mij, zeggen veel mensen. Maar wat triggert hij of zij dan? Dat weten ze niet precies. Maar daar ligt nu juist het goud. Dat wil je weten. Je partner de schuld geven van die trigger is een beetje raar als het jouw trigger is. Als jouw partner jou het gevoel geeft dat je niet goed genoeg bent, je het nooit goed doet, je niet belangrijk bent of dat je er niet toe doet, wiens schuld is dat dan?

“Ja”, zeg je nu, “van mijn partner, want die geeft mij dit gevoel.”

Think again.

Wat raakt je partner voor emoties in jou?

Als jouw partner dezelfde uitspraak tegen iemand anders zegt, gaat die persoon misschien niet zo uit zijn stekker als dat jij dat doet. Dus een trigger zegt meer over jou. Een trigger is bij 99,9% van de mensen ontstaan in de jeugd. Dat gevoel van ‘ik doe het niet goed, ik ben niet belangrijk’, etc., dat gevoel, dat bestaat al heel lang, lang voordat jouw partner in je leven was. En zeg maar niet dat het niet zo is. Ik heb het niet bedacht. Ga maar Googlen op triggers, dan zul je dit overal tegenkomen.

Ik ga het hier even niet uitgebreid over de herkomst van triggers hebben. Waar het om gaat is dat een trigger een heftige emotie losmaakt bij je. Je wordt boos, onredelijk, emotioneel, verdrietig, bang, weet ik veel. In elk geval reageer je heftiger dan dat je in andere situaties zou doen. Op een of andere manier gaan je emoties met je op de loop en kun je niet meer normaal nadenken. Je gaat je partner terug aanvallen, verwijten, pijn doen met woorden, sarcastisch doen en wat allemaal nog meer. Je bereikt hiermee dat de ander zich net zo ruk voelt als jij. Missie geslaagd.

Of was je missie een fijne relatie? Wat wil je nu echt eigenlijk? Ik weet 100% zeker dat alles wat je moet weten voor een harmonieuze relatie met respect, veiligheid en liefde in mijn blogs, podcasts en sessies zitten, dus stellen kunnen niet zeggen dat ze het niet weten. Alleen worden er in sessies steeds weer dezelfde pijnpunten, conflicten en irritaties herhaald.

Wat is jullie liefdestaal?

Als je weet wat je moet doen en wat ervoor nodig is en je doet het vervolgens niet, dan heb je een keuze gemaakt om het niet te doen. Je eigen gedrag, je eigen emoties en gedachten zijn ook je eigen verantwoordelijkheid. Zolang je je partner als excuus gebruikt, gaat er niets veranderen. Als jij weet dat je partner een andere liefdestaal heeft dan jij en jij zegt: “Ik ga haar daarin niet tegemoet komen, want dat past niet bij me”, dan maak je een keuze om niet in je relatie te investeren. Als je weet dat je partner het fijn vindt om elke dag even te horen: “Ik hou van je” en je zegt het maar één keer per maand omdat je het onzin vindt, wie dien je daar dan mee? Wat is er erg aan om één keer per dag die vier woorden te zeggen? Wat is er erg aan om die knuffel te geven, ook al is dat niet jouw liefdestaal? Kun je jezelf even parkeren om de ander blij te maken? Het zou zomaar kunnen dat je op den duur terug krijgt wat jij graag wilt en dan zijn jullie allebei blij.

Wat is je relatie je waard?

Mijn man en ik hebben ook niet allebei dezelfde liefdestaal. Dus gaat mij het makkelijk af om hem te geven wat hij nodig heeft? Nee, natuurlijk niet. Als zijn liefdestaal dienstbaarheid is en bij mij staat die op nr. 5, dat zit dat niet automatisch in mijn systeem. Maar ik heb wel een stel hersens. Ik kan wel bedenken dat als hij daar blij van wordt dat ik mezelf er even toe moet zetten. Dat is gewoon een kwestie van investeren in de ander. Ik kan af en toe iets doen wat niet helemaal natuurlijk af gaat, omdat hij het waard is.

En als je niet weet wat jullie liefdestaal is, ga dan even naar www.eerstehulpbijrelaties.nl/product/liefdestaal, dan kun je de test gratis krijgen.

Je moet gewoon soms even je ego begraven als je het leuk wilt hebben samen. Je mag gewoon jezelf zijn, maar je hoeft niet op alle slakken zout te leggen. En als je getriggerd wordt, draai het dan eens om naar jezelf in plaats van je partner zijn kop af te bijten. Waarom raakt dit jou zo? Ga nou eens serieus voelen bij jezelf waarom je je gedraagt als een stampvoetend kind.

Ik kan je een hint geven waarom je je gedraagt als een stampvoetend kind

Omdat je een stampvoetend kind bent op dat moment. Er wordt een gevoel uit je kindertijd getriggerd, meer niet.

Is het waar?

Ben je niet goed genoeg? Ben je niet belangrijk genoeg om rekening mee te houden? Klopt het dat je er niet toe doet?

“Nee, natuurlijk niet”, zul je zeggen. “Daarom word ik ook zo boos, omdat het niet waar is.”

Precies. Dus als het niet waar is, hoef je ook niet zo uit je dak te gaan. Je gaat ook niet uit je dak als ik zou zeggen dat ik je schoenen stom vind. Dan zeg je: “Pech, ik vind ze wel mooi.”

Als je dus wel heftig reageert betekent dit dat er een zwakke plek in jou geraakt wordt. Fair enough, dat kan gebeuren. Je hebt dingen in het verleden meegemaakt die niet leuk waren waardoor je dit over jezelf bent gaan geloven en je partner drukt even op die knop.

In mijn (af en toe) kick-ass relatietherapie sessies draait het om eerlijkheid en verantwoordelijkheid nemen in je relatie.

Ratio en emotie gaan niet samen

In mijn praktijk gebeurt dit ook. Ik zie een partner vertellen hoe die zich voelt en de ander moet dan luisteren. Maar wat ik zie is niet luisteren om te begrijpen, maar luisteren met een blik van ‘ik trek je kop van je romp als je klaar bent, want dan ga ik eens even mijn punt maken.’ De emoties nemen het over en er is geen sprake meer van ontvangen en incasseren. Op dit moment begint het hele ruziepatroon opnieuw, alleen maar omdat er niet geïncasseerd kan worden zonder zichzelf te verliezen. Ze proberen het uit te praten, maar ja, zonder het rationele brein wordt dit lastig, nietwaar?

Wat doe je dan?

Je voelt en denkt: ‘Auw, dat is die pijnlijke plek. Die komt binnen. Ik voel dat deze overtuiging ‘ik doe het nooit goed, ik ben niet belangrijk, niet goed genoeg, etc.’ geraakt wordt. Maar is het waar? Nee, het is niet waar. Mijn partner reageert alleen op een bepaalde situatie en niet op mij als persoon. Ik kan rustig blijven, mijn emoties hanteren en bespreken met mijn partner wat er in mij gebeurt.’

Één ding scheelt, jullie hebben allebei triggers en heftige emoties. Je weet dus donders goed hoe het voelt en toch besluit je om elkaar moedwillig te kwetsen. Terwijl je van elkaar houdt! Hoe bizar is dat? Je bent samen gaan wonen, gaan trouwen, krijgt kinderen en je gedraagt je alsof jullie elkaar naar het leven staan.

“Hij gunt mij gewoon niks”

“Ik mag gewoon niet mezelf zijn”

“Ze heeft een hekel aan mij”

“Hij probeert mij expres pijn te doen”

“Zij wil niet investeren in ons”

Welke verhalen blijf je jezelf steeds vertellen?

Dit zijn verhalen die je jezelf vertelt naar aanleiding van zo’n trigger. Als je deze verhalen blijft geloven en jezelf blijft voeden ermee, natuurlijk raak je dan overstuur en emotioneel. Maar je hebt hersens, je bent een intelligent wezen. Mensen die zeggen: “Ik heb geen controle over mijn emoties”, zou ik adviseren eens een paar boeken te lezen over zelfontwikkeling of naar een therapeut te gaan.

Je hebt namelijk wel controle over je emoties. De eerste emotie voel je en dat mag, maar wat je er vervolgens mee doet is helemaal jouw keuze. Uit je stekker gaan? Jouw keuze. Schreeuwen? Jouw keuze? Een muur optrekken? Jouw keuze. Weglopen? Jouw keuze. Elk moment heb je een keuze om je emotie normaal te bespreken of je mee te laten slepen.

Als je elkaar hebt toegezegd dat je aan de relatie wilt werken en het echt leuk wilt hebben, doe er dan ook iets aan. Doe wat je partner blij maakt, dan krijg je dat op den duur terug. Haak niet meteen af als de inzet een paar weken 60-40 is, of 70-30 of zelfs 90-10. Zo gaat dat gewoon soms in een relatie. Dat is normaal.

Stop er gewoon eens mee!

Stop met het doen van al die aannames. Doe de ander niet onnodig pijn. Verstop jezelf niet steeds achter die muur. Iemand moet die ruziecirkel doorbreken, waarom jij niet als je ziet wat jullie aan het doen zijn? Stel jezelf open en zeg gewoon open en kwetsbaar wat bepaalde dingen met je doen, zonder de ander onder de bus te gooien. Durf ook te incasseren wat je partner zegt en luister eens echt. Schop je ego op de gang, want die wil zich ermee bemoeien en daar komen nooit goede oplossingen uit.

Vervolgens is een van de grootste problemen in een relatie dat mensen niet luisteren.

Echt waar, partners kunnen niet eens herhalen wat de ander heeft gezegd twee minuten daarvoor als ik ze de opdracht heb gegeven om volledig te luisteren en te samenvatten wat er net gezegd is.

Serieus, ik moet prijzen uit gaan reiken aan de mensen die dit kunnen:

Echt luisteren, de kern van de boodschap eruit halen zonder je partner in de rede te vallen en zonder dat je emoties met je aan de haal zijn gegaan.

Maar dit geeft dus aan hoe ernstig het is. Het hebben van een fijne relatie, daar zit best een simpel stappenplan achter, maar je moet de stappen wel zetten. Het geeft niet als je het moeilijk vindt, dat vond ik vroeger ook, maar laat me je er dan bij helpen. Blijf niet aanmodderen.

Help elkaar door wat aardiger te zijn

Weet je, het leven is al moeilijk genoeg. Met alles wat je moet doen, waar je verantwoordelijkheid voor hebt, misschien een gezin met kinderen, je werk, alles. Je moet elkaar er een beetje doorheen sleuren, daar ben je partners voor. Je doet je best en je bent er niet op uit om je partner kapot te maken, toch? Wees aardig voor elkaar. Denk eens wat vaker bij jezelf: ‘Oh, zou mijn partner even moe, overweldigd, verveeld, lusteloos, depri of geïrriteerd zijn en is dat de reden waarom ik net een snauw kreeg?’ Vraag aan je partner: “Heeft het niks met mij te maken, maar was de timing gewoon even niet handig?”

Help elkaar.

Ik hoop dat dit je helpt en weet dat ik best lief ben, normaal gesproken. Maar soms moet je het even op een andere manier tot je nemen.

Als je klaar bent voor een verandering, dan is het tijd voor een relatietherapie traject.

Durf je het aan dit verder te verdiepen in een 1 op 1 traject?

Klik hier als je durft!

#triggers #liefdestalen #kickass #relatietherapie #communicatie