Heeft relatietherapie voor jou niet gewerkt? Heb je al een keer relatietherapie geprobeerd, maar heeft dit je geen resultaat opgeleverd? Dan snap ik dat je niet staat te springen om er weer aan te beginnen. Aan de andere kant, je zult ook vast wel een keer liefdesverdriet ervaren hebben, toch? En hoeveel pijn dat ook deed, je bent daar overheen gekomen en hebt je weer opengesteld voor een nieuwe liefde. Waarom? Omdat niet alle partners hetzelfde zijn.

Als jouw vorige partner narcistisch was is dat zeker niet leuk, maar het weerhoudt je er hopelijk niet van om het weer te proberen met iemand die wel lief voor je is. Als je een keer een relatie hebt gehad met iemand die super jaloers was en je dat heel benauwend hebt gevonden, zul je denken: dat nooit meer. En dat hoeft ook niet meer. Je bent er zelf bij. Je bepaalt zelf wat je accepteert in een relatie en wat niet. Je gaat andere eisen stellen. Je bent misschien wat kritischer geworden en valt niet meer direct op een paar mooie blauwe ogen of een paar lieve woordjes. En dat is helemaal oke.

Jij mag zelf bepalen wat jouw voorwaarden zijn om een relatie aan te gaan. En zo is het ook met het verbeteren van je relatie. Wat ben jij bereid te doen? Kijk eens kritisch naar de therapie die je hebt gehad. Wat heb je daarin gemist, waardoor het niet gewerkt heeft? Dat kunnen veel dingen zijn. Het kan zijn dat je na twee sessies afgehaakt bent omdat er geen klik was met je therapeut. Het kan ook zijn dat jullie als stel er niet gelijk in stonden. Wilde een van jullie het meer dan de ander en was de inzet dus ook niet gelijk? Waren er bepaalde gespreksonderwerpen die uit de weg werden gegaan, door een van jullie of door de therapeut?

Of, wat ik zelf vaak hoor, dat de therapie te oppervlakkig bleef. Er is bijvoorbeeld alleen gepraat over concrete oplossingen op gedragsniveau. Zo van: ik wil dat jij meer initiatief toont en dat jij mij ook eens verrast met een leuk uitje. Welk uitje ga jij plannen volgende week? Ja leuk hoor, en ik heb niks tegen het plannen van uitjes, maar ik denk dat er beter gepraat kan worden over waarom dit zo belangrijk is. Want als het uitje in de agenda staat, is dat het dan? Probleem opgelost? Ik denk dat er iets belangrijkers onder het plannen van het uitje zit. Ik denk dat degene die er over klaagt gezien wil worden en het gevoel wil hebben dat de ander de relatie belangrijk vindt.

Het gaat niet over het plannen van het uitje, het gaat er om dat er moeite in de relatie gestoken wordt. Dat is de onderliggende behoefte. Op het moment dat de onderliggende behoefte kristalhelder is, kijk, dan komen we ergens. Want die behoefte kun je op meerdere manieren invullen, ook op een manier die bij jou past. Want voor hetzelfde geld heb je helemaal geen inspiratie om iets leuks te bedenken, terwijl je wel die druk voelt om het te doen. Maar als je het wel leuk vindt om lekker voor jullie samen te koken en een gezellig sfeertje te maken
thuis en dit heeft hetzelfde effect, top!

Veel therapieën zijn oplossingsgericht en dat is geweldig. Gericht op de toekomst, naar waar je heen wilt. Riding of into the sunset, happily ever after.

Heerlijk.

Maar… in je leven gebeuren nu eenmaal dingen die niet zo happy zijn. Een narcistische ex, een vader met een alcoholprobleem, een moeder die alleen maar met zichzelf bezig was, een
zus met een chronische ziekte waardoor zij alle aandacht kreeg, gepest op school, een verkrachting toen je 16 jaar was, je partner die zonder dat je het wist contact had met een ander. Alle dingen in je leven vormen je, positief of negatief. Dit heeft allemaal impact op hoe je in je relatie functioneert.

Als je echt met je partner wilt verbinden, is het verstandig om dit soort dingen aan elkaar te vertellen. Je partner begrijpt niet waarom je je op een bepaalde manier gedraagt als ie niet weet wat jouw achtergrond hierin is. En dit gaat de diepte in, op gevoelsniveau. Ik geloof dat dit de manier om een supersterke verbinding met elkaar te maken. Dat je het perspectief van de ander begrijpt, ook al doe jij het anders. Dat je je kunt indenken hoe de ander zich voelt, ook al zou jij er anders mee omgaan. Dat je verder kunt kijken dan de boosheid van je partner en de machteloosheid of het verdriet ziet. Dat je de diepe angsten en behoeften van je partner wilt weten omdat je er hierin voor je partner wilt zijn. En dit is waar ik met mensen heen ga in therapie.

En dan kunnen jullie samen riding of into the sunset doen en zwaai ik jullie uit. Goed?