“Hij verdraait altijd alles!”

“Elk gesprek is een strijd. We kunnen gewoon niet rustig met elkaar praten”, zegt zij. Hij vult meteen aan: “Omdat jij alles altijd verkeerd opvat. Je luistert niet en je wil me niet begrijpen.” Zij bijt van zich af: “Moet je horen wie het zegt! Hij verdraait altijd alles!”

Ik laat ze samen een gesprek voeren, maar al snel valt één ding op: Ze zijn niet in staat elkaar uit te laten praten. Zodra de één iets probeert te vertellen, onderbreekt de ander na een paar zinnen: “Nee, je moet het wel goed zeggen!” of: “Zo ging het helemaal niet!” Ze gaan in op onbelangrijke details, doen aannames over elkaars gevoelens en geven elkaar geen tijd om uit te praten.

Het zou een wonder zijn als zij elkaar begrijpen, want ík krijg al niet eens de kans om te snappen waar het gesprek over gaat.

Het gesprek is inderdaad een strijd.

Het zijn net twee ruziënde kinderen:

“Welles! Nietes! Ja, maar jij begon…!”

Ondanks dat het voor mij al snel duidelijk is waar het mis gaat, zien zij het zelf niet. Ze vinden allebei dat de ander niet goed luistert en blijven elkaar de schuld geven van de gebrekkige communicatie en de destructieve relatie.

Als ik ze vraag waarom ze zo graag inbreken op elkaars verhaal, zegt zij gefrustreerd: “Omdat het gewoon niet klopt wat hij zegt!” Hij reageert fel: “Hoezo ‘het klopt niet’? Hoe kun je nou zeggen dat mijn gevoel niet klopt? HET IS EEN GEVOEL!”

Dan stel ik een nieuwe uitdaging voor: “Kunnen jullie het verhaal van de ander een paar minuten laten bestaan zonder te reageren? Om je partner recht te geven op zijn gevoelens? Om haar versie van het verhaal even helemaal aan te horen tot het eind, ook al ben je het er niet mee eens?”

Beiden kijken me even stil aan, alsof ik iets vreemds voorstel. Ze doen het, maar het kost ze ontzettend veel moeite. “Mag ik hier iets over zeggen?” probeert ze nog even halverwege zijn verhaal, maar als ze merkt dat ik aandachtig naar hem luister, doet zij dat ook maar. Het voelt ontzettend raar voor ze om de woorden van hun partner te laten landen, zonder in de verdediging te schieten.

Misschien wel voor het eerst ooit, voeren ze geen strijd om hun punt te maken.

Ze geven elkaar, weliswaar onder lichte sturing, de ruimte om gevoelens uit te wisselen.