Na 47 jaar uit elkaar gerukt en toch dankbaar

video

Wat doet het met je als je 47 jaar gelukkig getrouwd bent en je wordt na die mooie 47 jaar uit elkaar gerukt?

Dat vertel ik je zo.

Eerst even dit.

Gisteren was ik op het festival Happy Spirit Days.

Ik besloot om een dag voor mezelf te nemen en iets te doen wat ik leuk vind.

Zonder mijn Erik.

Ik vind het belangrijk om ook dingen voor mezelf te doen, net zoals hij ook dingen voor zichzelf doet.

 

Daar is hij nog blijer mee dan ik, want geloof me, het laatste waar hij op zit te wachten is een hele dag spiriwiri vibes.

 

Ik zeg dit een beetje oneerbiedig, maar dit komt omdat ik nog steeds merk dat alles wat maar enigszins riekt naar spiritualiteit, in het hokje ‘zweverig’ gezet wordt. Naar mijn mening hebben de mensen die dit doen te weinig kennis over waar het over gaat, waardoor ze totaal de plank misslaan, wat mij betreft.

 

Waar gaat spiritualiteit dan wel over?

 

Dat wat mensen ‘zweverig’ noemen gaat dan vaak over meditatie, het connecten met je ziel, chakra’s in balans brengen, soundhealing, noem maar op. En nu kun je in spiritualiteit zeker van het padje af raken en met je hoofd in de wolken gaan zweven, maar knoop dit in je oren: dat is NIET waar echte spiritualiteit over gaat.

Tenminste, dat vind ik.

 

Mijn visie is: spiritualiteit is de realisatie dat je een spiritueel wezen bent in een fysiek lichaam. Deze uitspraak kun je al zweverig vinden, maar he, wat ben je anders dan? Hoe noem jij je geest dan? De vertaling van geest is toch spirit? Als je nu denkt: Oké fair enough, ik kan hierin meegaan, wat vind je dan hiervan:

 

Aangezien je een spiritueel wezen bent in een fysiek lichaam, kun je beschouwend en verwonderd kijken naar wat er in dit fysieke lichaam allemaal gebeurt: pijntjes in je rug, vlinders in je buik, een steek in je hart, rare gedachten in je brein, een knoop van verdriet in je maag, etc.

 

En hier zijn we meteen bij iets fundamenteels: Je bent je emoties en gedachten niet, je hebt ze.

 

 

Dit schept mogelijkheden. Want als je kunt aanschouwen zonder je erin mee te laten slepen, ben je in controle van jezelf, van je leven. Veel mensen zeggen: “Ik ben een controlfreak”, terwijl ze als een kip zonder kop rondrennen, gestuurd door hun emoties. Dan ben je geen controlfreak, dan ben je een slachtoffer van je hersenspinsels.

 

En nu ‘le point’ (je dacht, wanneer komt ze eindelijk?):

 

Meditatie is het aanschouwen van wat er is. In het hier en nu.

Voelen: Wat doet mijn lichaam? Wat doet mijn brein? Hoe is het met mij vandaag? Welke gedachten en emoties merk ik op? Oh, interessant. Oh, daar gaan ze weer. En nu komt er iets anders op. Ook goed.

Wanneer je regelmatig mediteert en je bewust bent van jezelf, ben je juist heel gegrond, met twee voeten op de aarde. De controle hebbend over jezelf.

 

‘He’, hoor ik je denken, ‘dat klinkt helemaal niet zweverig, maar juist heel ‘down to earth’.’

 

Super, dan heb je het helemaal begrepen.

 

Op deze dag stond ik, samen met nog zo’n  50 andere mensen te wachten tot een workshop begon en er kwam een vrouw naast me staan. Ze had een hele mooie broek aan, het was net een aquarel schilderij van bloemen. “Wat heeft u een mooie broek aan”, zei ik.

 

“O, dank je. Zelf gemaakt.” Dat was haar bedrijf, zelf kleding maken met natuurprints.

We raakten aan de praat en doordat ze vroeg wat ik deed, ging het gesprek al gauw over relaties.

 

Ze vertelde dat haar man na 47 jaar was overleden aan kanker. Ze praatte zo liefdevol over hem dat ik vroeg:

 

“Wat is het geheim van jullie relatie?”

 

Haar reactie was prachtig:

“Respect hebben voor elkaar. Aardig zijn voor elkaar. Je samen ontwikkelen. En ook je eigen leven, je eigen dingen doen. Ik zie vrouwen om me heen in een gat vallen na het overlijden van hun man omdat ze geen eigen hobby’s, geen eigen interesses hebben. Ik had tijdens ons huwelijk al mijn eigen dingen, dus dat helpt nu echt. Natuurlijk mis ik hem verschrikkelijk, maar ik red het wel.

En nog iets belangrijks: hij stopte nooit met attent zijn. Als ik een optreden had van mijn koor, al was het de honderdste keer, dan had hij een rode roos bij zich. En als hij er niet bij kon zijn, regelde hij dat iemand anders zijn roos bij zich had. Hij liep ook nooit langs me zonder me even aan te raken of een kus te geven. Het zit in de kleine dingen. Veel mensen stoppen daar mee in de loop van de jaren, maar dat moet je niet doen.”

 

En ik heb nog iets leuks, podcast 60 van Eerste Hulp bij Relaties

 

Podcastaflevering 60 staat nu vers op Spotify, waarin ik mijn zus Marisa te gast heb. Zij heeft het logo van Eerste Hulp bij Relaties bedacht, de roze slak.

Marisa heeft samen met haar man een dansschool voor volwassenen in Leiden, https://www.fluxdance.nl/ en zij geven ook workshops.

 

Ik vind het leuk om haar aan je voor te stellen en we hebben erg gelachen bij het opnemen van deze aflevering. Geniet mee:

 

https://open.spotify.com/episode/4QEoiZCb5LFntqMzg7uo1W

 

Ben jij ook geïnteresseerd in spiritualiteit en zelfontwikkeling en zie jij het als een mooie toevoeging in je leven?

Dan ga je het traject ‘De relatie met jezelf, de basis’ echt leuk vinden!

Hierin zit:

  • Een geboorteprofiel van Maya Wijsheid met al jouw aangeboren kwaliteiten, talenten en valkuilen
  • Sessies om ballast uit je verleden los te laten
  • Creatieve manieren om de rust in jezelf te vinden, ook als het traject voorbij is
  • Contact maken met jouw alleswetende ziel, voor stabiliteit en sturing in je leven
  • Inzicht in je zielsmissie en waar jouw vuurtje van aan gaat