Ik heb al genoeg aan zelfontwikkeling gedaan
Je hebt al aardig wat aan persoonlijke ontwikkeling gedaan. Misschien heb je boeken gelezen over zelfbewustzijn, retraites gevolgd, therapie gehad of ben je zelf therapeut. Je weet hoe triggers werken. Je begrijpt dat oude pijn geraakt kan worden in relaties.
En toch…
Waarom werkt je relatie dan niet? Waarom kun je jezelf dan toch niet beheersen bij je partner? Je partner zegt iets kleins, een opmerking over de vaatwasser, je werk of je ouders, en BOEM – irritatie. Je voelt de boosheid opkomen, het ongeduld, de neiging om te snauwen of jezelf te verdedigen.
Maar wacht eens even… Jij bent toch allang verder dan dit? Jij bent toch diegene die zichzelf al zo goed kent?
Precies daar, in die gedachte, ligt de valkuil.
Echte groei en zelfontwikkeling gebeurt niet op een bergtop of een zonnig strand
Het is makkelijk om te denken dat je verlicht bent als je in je eentje op een zonnig strand zit, zonder iemand die je uitdaagt. Maar échte groei zie je pas in interactie met anderen. Hoe reageer je als iemand een gevoelige snaar raakt? Hoe open blijf je als je je onbegrepen voelt? Hoeveel van je mooie inzichten blijven overeind als je midden in een ruzie zit?
Zelfkennis is niet hetzelfde als zelfbeheersing. Je kunt precies begrijpen waar je wonden zitten en nog steeds door die wonden reageren.
Wil je weten waar je staat in je persoonlijke ontwikkeling?
Kijk hoe je reageert op je partner en op de mensen om je heen – dit is de ultieme test.
De spiegel van zelfontwikkeling die je liever ontwijkt
Veel mensen die begrijpen hoe triggers werken en vinden dat ze al veel aan zelfontwikkeling gedaan hebben, gaan vervolgens iets slims doen: ze gebruiken die kennis tegen hun partner.
“Jij wordt nu getriggerd hoor, niet ik.”
“Dit is jouw oude pijn hoor, ik heb hier geen last van.”
En ondertussen klinken ze zelf behoorlijk geïrriteerd…
Herkenbaar?
Als je partner geraakt wordt, in zijn trigger schiet en jij daar fel of afwijzend op reageert, dan is er óók iets bij jou. Anders zou je er rustig naar kunnen luisteren. Maar irritatie, verontwaardiging of boosheid? Dat betekent dat er ook in jou iets geraakt wordt.
Hoe weet je of je genoeg aan zelfontwikkeling hebt gedaan?
Een simpele check: als je volledig ontspannen kunt blijven terwijl je partner iets deelt over zijn of haar gevoelens, zonder dat je je aangevallen voelt, dan ben je niet getriggerd.
Maar als je de neiging voelt om:
- te verdedigen (“Dat bedoel ik helemaal niet zo!”),
- weg te lopen (“Hier gaan we weer, ik heb hier geen zin in.”),
- of het probleem bij de ander te leggen (“Dit is echt jouw onzekerheid, niet die van mij.”)
…dan is er werk aan de winkel.
Want laten we eerlijk zijn: als jij écht zo ontwikkeld was als je denkt, waarom raakt het je dan nog?
Mildheid in plaats van arrogantie
Het ego is een geniepige saboteur. Het ego houdt niet van kwetsbaarheid, van toegeven dat er nog werk te doen is. Dus zodra het doorheeft hoe triggers werken, gebruikt het die kennis om de pijn af te schuiven op de ander.
Maar groei vraagt iets anders:
Nieuwsgierigheid in plaats van verdediging, openheid in plaats van afwijzing.
Dus de volgende keer dat je voelt dat je partner je irriteert, stel jezelf deze vraag:
“Wat laat deze situatie mij zien over mezelf?”
Niet vanuit zelfkritiek, maar vanuit nieuwsgierigheid. Want zelfs als je denkt: ‘ik heb al genoeg aan zelfontwikkeling gedaan’, is er altijd een volgende laag om te ontdekken. 💛
Meer weten over triggers?
Lees dit: