Je hoeft niet aan de afgrond te staan

je hoeft niet aan de afgrond te staan

Maar je kunt altijd leren hoe je een betere partner kunt zijn

Veel mensen denken dat je alleen aan de bel moet trekken als je aan de afgrond staat met je relatie.

Als de ruzies zo heftig zijn dat de buren kunnen meeluisteren. Als er overspel is geweest. Of als je al met één been buiten de deur staat.

En er over praten met anderen? Daar schamen we ons voor, want we hebben het gevoel dat we falen als we onze relatie niet goed kunnen houden.

Maar wat als ik je vertel dat je juist iets kunt doen vóórdat het zover komt? Sterker nog – steeds meer mensen ontdekken dat investeren in je relatie niet alleen nodig is bij problemen, maar ook waardevol is als het eigenlijk best goed gaat?

Want eerlijk is eerlijk: als je slim omgaat met je gezondheid, wacht je ook niet tot je omvalt. Je eet gezond, je beweegt, je checkt dingen op tijd.

Waarom zou je dat niet ook doen met je liefdesleven?

Persoonlijke ontwikkeling en de relatie

Steeds meer mensen willen begrijpen waarom ze doen wat ze doen. Ze zijn nieuwsgierig naar hoe hun verleden – met alle kleine of grote trauma’s – hen heeft gevormd. Misschien heb je als kind bepaalde boodschappen meekregen over liefde en relaties. Je ouders leerden je hoe je met conflicten om moest gaan of juist hoe je je emoties moest verbergen. Dit gaat meestal niet heel direct, maar je zag hoe zij het deden en zeker als je jong bent, zuig je deze lessen op als een spons. Je bent ontzettend vatbaar voor ‘hoe het hoort’ en ‘hoe wij het doen’. Deze lessen blijven de rest van je leven bij je en je speelt ze af op de automatische piloot.

Voor sommigen is het een leuke uitdaging om te ontdekken waar hun patronen vandaan komen. Ze willen weten waarom ze altijd in dezelfde ruzies belanden, waarom ze soms hun partner niet begrijpen of juist steeds dezelfde soort partner kiezen. Zo’n proces vraagt moed en inzet. Maar zelfs als jij hard werkt aan die persoonlijke groei, kan het zijn dat je partner dat pad niet bewandelt. Dat doet soms pijn. Toch is het belangrijk om door te gaan – niet alleen voor jezelf, maar ook voor de relatie.

Het belang van hechting en wederzijds begrip

Een sterke relatie bouw je samen op, maar het begint vaak bij jezelf. Hechting speelt hierbij een grote rol: hoe je als kind geleerd hebt om liefde te geven en te ontvangen, bepaalt voor een groot deel hoe je later met je partner omgaat. Als je bent opgegroeid in een omgeving waar conflicten de norm waren, of juist waar er weinig over gevoelens werd gesproken, kan dat belemmeringen geven in je huidige relatie. Het mooie is: je kunt altijd bijleren.

Het reflecteren op je gedrag en wat voor normen, waarden en overtuigingen je hebt ten opzichte van het hebben van een relatie helpt om je eigen gedrag beter te begrijpen én dat van je partner. Hoe je vroeger wel of niet gezien, gehoord of geliefd werd, dat heeft een enorme impact, ook al voel je daar misschien nu niet veel van. De effecten van veilige of onveilige hechting in je jeugd zijn uitgebreid onderzocht, dus bagatelliseren en het onder het tapijt vegen (‘ach, ik heb er niets aan overgehouden hoor’) heeft geen zin en beperkt je nu alleen maar in je mogelijkheden.

Één ding: het gaat nooit over verwijten en schuld richting je ouders. Die deden het op hun manier, zoals zij dachten dat goed was.

Als iemand onbedoeld op je teen gaat staan en het doet pijn, doet het pijn. Ongeacht of je besluit diegene uit te schelden, omdat ie op je teen ging staan of niet. Oké?

De herhalende patronen doorbreken

De meeste mensen kennen het wel. Dat je bij conflicten of discussies op dezelfde manier reageert. Je hebt de neiging tot terugtrekken, in de aanval gaan, pleasen, jezelf verdedigen, helemaal stilvalt, emotioneel wordt, wat dan ook. Deze patronen komen vaak voort uit wat je vroeger hebt geleerd over relaties en liefde. Misschien heb je geleerd om te pleasen, te zwijgen, of om altijd maar sterk te zijn. Dat is geen toeval, maar een vorm van overlevingsstrategie.

Door stil te staan bij die herhalingen, kun je ze gaan herkennen. En wat je herkent, kun je veranderen. Niet om perfect te worden, maar om bewuster te kiezen als het je gebeurt. Dit heet emotioneel volwassen zijn. Dat je je reactie kunt kiezen omdat je beter weet. Dat je niet ontploft, maar het gesprek aan gaat. Dat je niet zegt “laat maar, we komen er toch niet uit”, maar “kom, vertel me wat dit met je doet.”

Je hoeft niet aan de afgrond te staan

Je hoeft niet te wachten tot alles op springen staat. Tot je partner op een dag zegt: “We moeten praten.” Dan ben je nogal laat, nietwaar? Je kunt ook zeggen: “Laten we leren hoe dit werkt, zo’n relatie, want we willen een sterke basis neerzetten samen.”

Want een sterke relatie is geen toeval. Het is een bewuste keuze. Een investering die je keer op keer terugverdient – in liefde, rust en de zekerheid dat je samen verder kunt, op een manier die klopt.

Meer interessante blogs voor jou:

Waarom je partner je knettergek maakt

Getrouwd met een klein kind

Hechtingsproblematiek. Hoe ziet dat er uit in relaties?